Alweer een week ben ik terug van een heerlijke vakantie in mijn geliefde Zwitserland. Het land is geen populaire vakantiebestemming onder Nederlanders geloof ik. Om mij heen hoorde ik iedereen naar Mallorca, Griekenland of de Franse camping gaan tenminste. Als ik vertelde dat ik voor twee weken kamperen en wandelen naar de Zwitserse Alpen zou vertrekken, kreeg ik steevast de oer-Hollandse reactie: “Oei, daar is alles toch heel duur!?” Tja, dat klopt wel. Zwitserland is niet goedkoop, maar zo ontzettend de moeite (en de kosten) waard! Kijk maar eens naar deze vakantiefoto’s:

Zwitserland 2018

Zondagochtend om 4 uur ging de wekker maar ik was al een tijdje wakker. De katjes hadden geloof ik dondersgoed in de gaten dat er iets te gebeuren stond, dus ze hadden me die korte nacht al geregeld wakker gemaakt voor een knuffel of een koekje. Het maakte het er niet makkelijker op om in de auto te stappen in de wetenschap dat ik ze twee weken niet zou zien, iets met heimwee. Gelukkig logeerde mijn beste en meest nuchtere vriendin N. al bij me, dus ik had morele steun bij de hand. Ze wachtte geduldig tot ik alle deuren gecontroleerd had en de katjes nog een aller- aller- allerlaatste knuffel had gegeven. De reis kon beginnen: een autorit van ruim 900 km naar een dorpje vlakbij Interlaken in het Berner Oberland (de ‘vooralpen’) van Zwitserland.

Mijn vriendin heeft de hele weg gereden, super knap!! Ik durfde dat nog niet aan, zeker niet na de nare ervaring met een stel hufterige vrachtwagenchauffeurs een dag eerder. Ruim 10 uur later stapten we uit de auto op de camping en was dit ons uitzicht:

Niets meer aan toe te voegen toch? Ik ben al vele malen in Zwitserland geweest maar ik blijf het verbijsterend mooi vinden en elke keer denk ik weer: “Dit is nep, dit is een plaatje op een ansichtkaart!”. Maar het is echt, de felle kleuren, de frisse lucht en de fijne gemoedelijke sfeer. Ik heb het al heel vaker verteld; meestal moet ik vreselijk wennen aan een nieuwe omgeving, maar in Zwitserland heb ik me altijd meteen prettig gevoeld. Nu ook weer. Ik had enorm veel stress en spanning van de afgelopen tijd in mijn lijf, eindelijk kon ik dat  – als vanzelf! – laten gaan.

Wandelen in Zwitserland – week 1

Interlaken – Lombach – Thunersee – natuurreservaat Weissenau

De eerste dag zijn we rustig aan begonnen. Eerst maar eens naar Interlaken, dat zo heet omdat het tussen twee meren in ligt: de Thunersee (meer bij Thun) en de Brienzersee (meer bij Brienz). Interlaken is nogal een chique bedoening. Veel goud, dikke horloges en dure kledingmerken. Zowel in de winkels als op/aan de toeristen. Maar er is ook gewoon en Lidl en een Tchibo (de Duitse variant op de DE-winkels) en daar gaan wij dan heen. ‘s Avonds hebben we een korte wandeling gewaagd om erin te komen, vanaf de camping langs de Lombach naar de Thunersee. Ik ben zo verliefd op het water in Zwitserland!  Of het nu een stroompje bovenop een berg is of een rivier door de stad, het water is zo helder…

… dat je de zwanen van de bodem kunt zien eten. Ik krijg altijd de neiging om in het water te springen, zo heerlijk ziet het eruit. Heb ik niet gedaan, want het is ijskoud. We zijn verder gewandeld en we ontdekten zomaar een natuurreservaatje. Ik had geen idee dat de Zwitserse natuur ook moeraslandschap kende! Heel bijzonder om naaldbomen tussen het riet te zien staan (helaas geen duidelijke foto van). We liepen nog maar een paar stappen of ik kwam dit vriendje tegen:

 

Paragliding – Schynige platte

De volgende dag moest mijn vriendin enge dingen doen. Daar heb je in Zwitserland alle gelegenheid en mogelijkheid toe. Ik vind over de passen, langs afgronden en door ellenlange tunnels rijden al doodeng maar voor sommige mensen is dat niet genoeg. Elke ochtend op de camping hoor je ze al roepen en juichen. Als je dat hoort, kijk dan niet om je heen, maar omhoog! Daar hangen ze dan allemaal in de lucht aan matrassen en vliegers. En dat wou mijn vriendin dus ook doen. Met een busje de Beatenberg op, een bult stof aan je rug knopen, de berg afrennen en dan land je na een kwartier op een groot grasveld midden in Interlaken. Fantastisch uitzicht en een heerlijk gevoel, zegt N. Ik geloof het graag.

Daarna was het tijd voor onze eerste echt bergwandeling. We kozen een van mijn favoriete routes: de panoramaweg over de Schynige Platte. De vorige keer dat we er waren was de berg gehuld in dikke mist en konden we letterlijk geen hand voor ogen zien, laat staan iets van de uitzichten en alpenbloemen waar Schynige Platte om bekend staat. Vanaf Wilderswil gingen we met een nostalgisch tandradtreintje omhoog. Dat gaat tergend langzaam, we werden ingehaald door vlinders, maar dat hoort bij het avontuur. Eenmaal boven word je onthaald door alpenhoornblazers die een Zwitserse serenade voor je spelen.

Deze keer gooiden de wolken geen roet in het eten maar toch moesten we onze wandeling inkorten. Mijn 15 jaar oude bergschoenen hadden er geen zin in. We waren nog geen half uur onderweg of mijn beide zolen lieten los! Gelukkig was nuchtere vriendin N. op alles voorbereid en had ze tape bij zich. Daar liep ik dan, met mijn schoenen ingezwachteld in sporttape. Deze keer dus wel prachtige uitzichten maar zag ik er zelf niet uit. Het mocht de pret niet (al te veel) drukken. Eenmaal weer beneden kocht ik bij de supermarkt (!) voor 90 euro nieuwe bergschoenen die nog beter zaten dan mijn oude vertrouwde Lowa’s (hoezo Zwitserland duur?).

Wandeling: 3 uur en 15.000 stappen op kapotte schoenen

Brienzersee – Giesbachfälle en vuurwerk

1 augustus is een nationale feestdag in Zwitserland én de verjaardag van mijn vriendin N. Dubbel feest dus. In Interlaken wordt het een-worden van de Zwitserse kantons gevierd met een optocht en een ceremonie. Vlaggenzwaaiers, koeienbelslingeraars, de hoofdpersonen uit de legende van Wilhelm Tell, hooibaalsjouwers, koeien en geiten met kerstboomachtige versiering op hun hoofd… Koningsdag is er niets bij. Ik heb dat al heel vaak gezien dus wij besloten 1 augustus op een andere manier te vieren.

Wie jarig is… mag gratis mee op de boot over de Brienzersee! Dus wij stapten in Interlaken aan boord en dan gaat het kriskras over het intens blauwe water. Zo blauw dat het bijna pijn doet aan je ogen.

We gingen weer aan wal in Giessbach en kochten een ijsje bij de kiosk náást het superchique Grandhotel Giessbach met uitzicht op de Giessbach-waterval. We wilden eigenlijk langs de rand van het meer naar Iseltwalt lopen maar besloten eerst maar eens bij de waterval te kijken. Uiteindelijk zijn we helemaal langs de Giesbachfälle naar boven gekropen. Gekropen ja, want het was ongelooflijk steil en het zweet stroomde bij mij harder naar beneden dan het water van de waterval. Ik vond het op dat moment niet zo leuk geloof ik haha, maar achteraf kan ik zeggen dat het de moeite waard was, want super mooi! Helemaal boven aan loop je zelfs over een bruggetje onder het water door.

Eenmaal boven wilden we eigenlijk niet dezelfde route teruglopen. We hadden al een paar keer mensen onderuit zien gaan op het grindpad. Vriendin N. is niet alleen nuchter en op alles voorbereid maar ook handig met Google Maps dus zij vogelde een alternatieve route uit naar Iseltwalt. Het werd een wandeltocht vol verrassingen: lama’s en wolvarkens (leuk), onweer (helemaal niet leuk!) en bovenop de berg stonden we plots tussen allemaal mensen van een hippie/Hare Krishna-achtige leefgemeenschap (hilarisch). We vulden onze fles water bij het beeld van Maria en gingen weer door.

Wandeling: 4 uur en 26.000 stappen

We waren eigenlijk doodop maar de dag was nog niet om, er moest nog wat gevierd worden. De nationale feestdag wordt afgesloten met vuurwerk. Om de enorme droogte was de verkoop van vuurwerk aan particulieren verboden maar de stad organiseert ook elk jaar een vuurwerkshow. Dus ‘s avonds na het eten zaten we klaar op het terras, net als duizenden andere Zwitsers en toeristen. Klokslag tien uur gaat alle straatverlichting uit en ook de winkels en restaurants dimmen de lichten. Dan begint de show en al het vuurwerk dat je tot dan toe gezien hebt blijkt niets voorgesteld te hebben. Horen en zien vergaat je. De knallen weergalmen door de bergen en de lichtshow lijkt maar niet op te houden. Het was spectaculair prachtig, zoals elk jaar, maar ik werd toch ook een beetje verdrietig van de enorme rookwolk die ik naar de bergen zag drijven ….

First – Bachalpsee – Waldspiez – Birg

Het was voor mijn vriendin, én mijn ouders!!, weer eens tijd om eng te gaan doen. We gingen de First op waar N. en mijn ouders eerst in een tuigje 800 meter langs een kabel naar beneden zoefden (de First Glider) en daarna nog een keer, maar toen hangend met hoofd vooruit onder een grote roofvogel (de First Flieger). Ik wachtte bij de tassen, nog misselijk en beverig van de gondelbaanrit naar boven. Na een kom hartige goulashsoep ging het weer en gingen we dingen doen die echt mooi en leuk zijn.

Vanaf de First liepen we naar de Bachalpsee, een meer boven in de bergen. Een populaire route want vrij vlak en makkelijk dus je komt er veel mensen tegen (op slippers, met selfie-sticks… geen oordeel, ahum). Onderweg kom je (gelukkig) ook een heleboel dieren tegen – koeien, geiten en steenbokken – en kun je veel van de typische alpenbloemen ontdekken.

Edelweiss heb ik dit jaar alleen in de bloembakken in de stad gezien, maar de gentiaantjes heb ik wel in veel formaten en vormen gezien boven op de berg:

Geen filter, zo blauw zijn ze echt!

Van de Bachalpsee zijn we doorgewandeld naar Waldspiez en Birg waar we weer in de gondel stapten naar het dal. Dit tweede deel van de route zijn alle toeristen opeens verdwenen Alleen op de wereld met de koeien en roofvogels en overal kleine beekjes en stroompjes. We zagen wolgras, alpenroosjes en wilde orchideeën. Hoorden de murmeltiere in de verte naar elkaar piepen. Ik heb zelfs in de sneeuw gestaan!

Wandeling: 4 uur en 22.000 stappen

De eerste week in Zwitserland was prachtig en avontuurlijk. Wandelen in de bergen was af en toe best pittig maar dat deed me echt goed. ‘s Avonds lagen we meestal al vroeg uitgeput in onze tent maar dat is op een heel andere manier moe zijn dan murw thuiskomen van kantoor. Veel gewandeld, veel gezien en dit was nog maar de eerste week!

Nog niet genoeg gezien van mijn vakantiefoto’s? Ik me niet kan voorstellen dat ik jullie nog niet heb overtuigd van de pracht van Zwitserland. Voor wie toch nog nieuwsgierig zien: volgende keer ‘week 2’ met een stedentrip naar de mooiste stad van Zwitserland (als je het mij vraagt), een ‘geheime missie’ (wink wink) en – natuurlijk – ijs!