Jongens, ik ben er weer! De krekels kunnen hun concert staken, de blogpauze op Miss Deadline zit er na een volle maand eindelijk op. Om er even weer in te komen begin ik niet te moeilijk; met een maandlijstje met al het leuks, liefs en lekkers van april.
April doet wat ‘ ie wil
Ik zou willen zeggen dat ik in deze pauzemaand ben verzadigd (van inspiratie), verkwikt en aanmerkelijk aangedikt, maar helaas is alleen het laatste waar. Ik besloot na het vieren van mijn halfjarig jubileum even rust te nemen. Ik liep continu op mijn tenen en zelfs een prima ballerina houdt dat niet eeuwig vol. Maar de rust liet zich niet zo makkelijk pakken. Het werd juist een maand vol onrust en emotionele uitdagingen. Telkens als ik dacht, nu gaat de zon weer schijnen en ga ik weer de goede kant op, kwam het leven om de hoek kijken, gilde keihard ‘ VERRASSING!’ in mijn oor en dan lag ik weer onderuit. Met als klap op de vuurpijl dit weekend waarin het verleden me weer even inhaalde en ik me volledig liet meesleuren…
Maar er is ook goed nieuws. Want ookal pakte de blogpauze niet zo uit als ik had gehoopt, ik voel me weer in staat te gaan bloggen. Niet omdat ik mijn rusteloosheid nu onder controle heb, maar omdat ik niet langer wil wachten. Dat zie ik als een goed teken.Voortaan verschijnen nieuwe blogs op maandag trouwens, dat past me beter, en voorlopig ook weer even 1x per week. De afgelopen maand heb ik een paar keer gedacht, ik gooi het bijltje erbij neer. Telkens kwam gelukkig toch weer het besef dat Miss Deadline daarvoor veel te belangrijk voor mij is. Dat het schrijven mij nu misschien juist ook wel kan helpen om de onrust te lijf te gaan. En wie weet, kan ik daar andere onrustigen nog een beetje mee helpen ook.
Waarom ik me zo verward en wiebelig voel en wat ik doe om die kluwen aan emoties uit de knup te krijgen, vertel ik volgende keer. Nu wil ik eerst met een vrolijke en positieve noot beginnen en laten zien welke mensen en momenten mijn maand april toch leuk, lief en lekker maakten!
Maandlijstje #4: april 2018
Broedplan 2018
De onrust had me tegen het einde van maart behoorlijk te pakken en ik wist niet wat ik eraan kon doen. Gewoon veel ontspannen en uitrusten bleek niet te werken want daar was ik simpelweg te ongedurig voor. Het leek soms wel of ik het letterlijk in mijn aderen kon voelen, de stresshormonen door mijn bloed joegen. Het was een dikke chaos in mijn hoofd en hart. En ook in mijn huis, begon ik te zien. Het ging me meer en meer tegen te staan, de stapels paperassen, kasten en kratten vol spullen, de ‘volheid’ overal. En toen herinnerde ik me één van de basisadviezen van Jelle Hermus uit Steeds leuker:
Weg met de ballast
Letterlijk. Weg met al die troep in huis. Het is ballast die je alleen maar energie kost en niks oplevert.
- Kapotte schoenen die je bewaart omdat je ze misschien nog tijdens het klussen aankunt.
- Knutselspullen waar je al 5 jaar niks meer mee hebt gedaan.
- Dozen vol souvenirs en aandenkens van een verleden waarmee je nog niet helemaal klaar bent.
Ze houden je vast. Halen je zelfs neer.
Ik kan heel slecht spullen wegdoen, slecht loslaten, maar nu opeens voelde ik een grote behoefte aan opruimen. Soms leek het zelfs wel puinruimen. En het klinkt misschien een beetje gek, maar ik voelde me werkelijk lichter op het moment dat ik die volle zakken in de kliko knikkerde. Wat een opluchting!! Opruimen geeft je vleugels.
En dan is er ook weer ruimte voor spullen waar je echt blij van wordt. Zo heb ik mezelf heerlijk opgevrolijkt met nieuwe plantjes voor op het balkon, nieuw gras in de buitenbak voor Jude en een nieuw ligkussen voor in Morris’ z’n hangmat (ja hij heeft een hangmat) zodat we straks samen heerlijk kunnen genieten van het mooie weer en de zwoele zomeravonden.
Leuke doelen 2018
Ik heb weer een hardloopmedaille aan de collectie kunnen toevoegen! Een spreekwoordelijke dan want tot mijn grote spijt reiken ze zijn de Cascaderun van Hoogeveen geen medailles uit, maar ik ben er wel heel erg trots op. Tot op het laatste moment twijfelde ik of ik wel moest meedoen, want sinds mijn vorige run – de Urban Trail van Amsterdam – heb ik last van en liesblessure. Met oefeningen en voorzichtige trainingen op de loopband kreeg ik echter het akkoord van de fysio. En wat ging het lekker! Ik liep alleen en het lukte me een rustig tempo aan te houden. Het weer was goed, afgezien van een stortbui aan de start, de route was prachtig (overal bloesembomen), het publiek hilarisch en ik had een paar ontzettend lieve supporters langs de kant staan. Met 5 mijl (8m km) in iets minder dan 53 minuten heb ik zeker geen toptijd gelopen maar voor mij was het toch een topprestatie.
Leesveroveringen
Met een boekenkast van 3 bij 2 meter mag ik mij wel een boekenwurm noemen geloof ik. Maar afgelopen maand was ik zo ongedurig dat het lezen niet ging. En daar werd ik dan weer nog onrustiger van omdat het me enorm stoorde dat ik geen tijd meer besteedde aan mijn lievelingsbezigheid. Tot ik bedacht dat dat gewoon te zot voor woorden was. Als je wil lezen, dan ga je toch zeker lezen?! Ik ga mezelf een mentale schop en verbrak mijn leesvasten met het nieuwste boek van mijn favoriete Nederlandse auteur: Reddende engel van Renate Dorrestein. Al vanaf de eerste alinea’s voelde ik spanning van me afglijden en tevredenheid omhoog kruipen. Gewoon genieten van taalkunst. Reddende engel is een psychologische gotich novel over een eigenaardig gezin dat als kluizenaars leeft. Als de hoofdpersoon noodgedwongen bij de familie schuilt voor de storm ontdekt ze gaandeweg dat er iets grondig mis is daar in huis. Een ontspannend spannend verhaal waarbij je je tot het eind blijft afvragen hoe het zit. En was het toeval? De hoofdpersoon blijkt ondertussen flink te worstelen met oud zeer en onrust…
Ik lees nu Lunch with Buddha van Roland Merulo, het vervolg op Breakfast with Buddha. Het eerste boek heb ik vorig jaar gelezen en ik vond het een pareltje. Waarschijnlijk ook omdat ik me toen net begon te verdiepen in de yoga-leer en meditatie. Hoofdpersoon Otto Ringling wordt door zijn fladderige maar toch listige zus half in de val gelokt en voor hij het goed en wel beseft maakt hij een road trip door Amerika met een Russische boeddhistische goeroe op de passagiersstoel. Otto verkeert in existentiële crisis na de plotseling dood van zijn ouders maar toch moet hij niets hebben van de wijze lessen van de monnik Volja Rinpoche. Ze belanden in tenenkrommend hilarische situaties en natuurlijk leiden die er uiteindelijk toe dat hij het mediteren toch gaat maar eens gaat proberen.
Voor iedereen die nieuwsgierig is maar toch veel (Westerse) weerstand voelt tegen al dat ‘zweverige’ gedoe. Met nog 50 pagina’s te gaan heb ik nu al zin om aan Diner with Buddha te beginnen!
Lieve mensen
Ik heb er weken naar uitgezien; de bruiloft van twee lieve schatten uit mijn vriendenkring. En het werd een prachtige dag. Ik voelde me zonnig en blij in mijn nieuwe jurk. Het was ontzettend mooi weer. Het idyllische Hattem, waar de receptie was, stond letterlijk in volle bloei en het bruidspaar straalde. Alles was door vrienden en familie zelf gemaakt en geregeld: de corsage van de bruid en het gastenboek, de fotografie. De ceremonie was emotioneel. Is er iets mooiers dan twee mensen die zo oprecht van elkaar houden en er voor elkaar willen zijn. Ik moet eerlijk bekennen dat ik toch ook wel jaloers was hoor. Ook al staat mijn hoofd nu absoluut niet naar daten, ik hoop toch ook zeker zulk geluk te vinden.
Lekker
IJS!! Het is weer ijsjestijd en ijsjestijd is MIJN tijd! Had ik al eens verteld dat de plaatselijke Italiaanse ijssalon 72 verschillende ijssmaken heeft en dat het mijn doel in het leven is ze alle 72 grondig te proeven? Ik heb al goed mijn best gedaan in april. De volgende combinaties zijn goedgekeurd en krijgen en Miss Deadline ijs-tastisch stempel:
Loftuitingen
Het was een moeilijke maand en zoals dat dan zo vaak gaat, doet dat je juist beseffen dat je veel hebt om dankbaar voor te zijn. Lieve, geduldige, begripvolle mensen om je heen die er altijd voor je zijn. Ook als je voor de zoveelste keer iets stoms hebt gedaan. Ook als je niet op kunt houden met praten en praten en praten over wat je dwarszit. Ik ga hier geen mensen bij naam noemen, maar de mensen om wie het gaat, weten wat ze voor mij betekenen en dat ik graag eenzelfde vriend voor hen wil zijn.
Ook ben ik dankbaar voor mijn onrust en ontevredenheid. Voor mijn worsteling met al die onzekerheden. Het is absoluut niet leuk en ik zou het liever allemaal niet voelen en beleven natuurlijk, maar ik weet ook in wat voor een luxepositie ik verkeer dat ik me over dat soort dingen druk kan maken. Daarbij zal het me uiteindelijk weer een stapje verder helpen. Ik weet het, ik voel het en het gebeurt al.
Tot slot wil ik jullie, lieve lezers, bedanken voor jullie geduld en begrip tijdens mijn blogpauze. Ik hoop dat jullie me een beetje gemist hebben ;). Ik ga er hoe dan ook weer tegenaan en zie er oprecht naar uit om weer mijn verhalen te schrijven en te delen hier op Miss Deadline!
Op naar mei als een blij ei! (Ja vraag maar niet, het rijmt, dat is alles). Waar zie jij naar uit in de komende maand?
Vervelend dat je in de knoop zit/zat. Helaas horen dat soort periodes ook bij het leven. Hopelijk vind je snel je weg weer. Dat je weer zin hebt om te schrijven, is vast een goed teken.
Shirley onlangs geplaatst…Uitzicht op de Niagara Falls
Zo zie ik dat ook maar. Ik vind het vaak maar moeilijk te accepteren dat de minder leuke periodes er ook bij horen, wat het alleen maae lastiger en ingewikkelder maakt uiteindelijk. Dus ik probeer het nu maar gewoon te laten gebeuren. Denk dat bloggen daar ook wel weer bij kan helpen. Dat je alles wel in perspectief blijft zien…
Welkom terug! Jammer dat je blogvakantie niet zo ontspannen was als je had gehoopt. 🙁 De leuke momenten die je hierboven beschrijft zijn gelukkig wel fijn. Knap dat je dat kan zien, dat scheelt denk ik wel.
Je hebt gelijk, opruimen geeft een boel rust. Wij hebben deze maand ook opgeruimd en het balkon gezellig gemaakt. Heerlijk om zo weer buiten te zijn.
Maar goed, dat ik niet zo’n ijssalon in de buurt heb, want ik zou ook alle smaken (meerdere keren) willen proeven! Met lavendel, dat lijkt me heel lekker!
Meestal lees ik geen Nederlandse literatuur, maar het boek van Renate Dorrestein klinkt spannend! Ik ga hem denk ik even in de bieb zoeken; eventjes wat anders dan historische kost. 😉
Josephine onlangs geplaatst…Fraaie victoriaanse voorjaarsplaatjes
Renate Dorrestein is echt een fijne schrijfster. Het speelt zich trouwens af op een eeuwenoude vakboerderij dus er zit toch een tikkeltje historie voor je in 😉
Ja het scheelt echt hoor, of je de leuke dingen nog kunt opmerken. Ik sta er ook bewust bij stil dat ik veel heb om blij mee te zijn, dat relativeert een heleboel. En als ik het toch even niet zie, nu dan denk ik aan dit motto: you can’t buy happiness, but you can buy ice cream and that is almost the same thing!
Welkom terug! Heel fijn dat je er weer bent. Wel enorm jammer dat de pauze je niet de rust heeft gebracht waar je op hoopte, maar aan de andere kant zie je in ieder geval wel in hoe belangrijk Miss Deadline voor je is. En dat is ook heel veel waard. Komt allemaal wel weer. En de zomer is in aantocht. Hopelijk helpt dat ook tegen de onrust.
Die leesdip herken ik enorm. Heb de afgelopen maand maar één boek gelezen. Het lezen ging zooo langzaam, terwijl Origin echt geen slecht, moeilijk of zwaar boek is. Ben ook benieuwd naar Renate d’r nieuwe boek!
Johanne onlangs geplaatst…Liever thuis dan eropuit | Waarom daar niets mis mee is
Ojaaa zin in de zomer! Ik merkte al aan die paar mooie dagen die we deze maand gehad hebben hoe goed me dat deed.
Die leesdip vond ik heel vervelend want meestal helpt lezen me juist als ik wil ontspannen of afleiding nodig heb. Origin heb ik ook gelezen, vond ik echt een page turner, als je je daar zelfs doorheen moet worstelen dan heb je wel echt een dip ja! Hoop dat je leesplezier gauw weet terug komt 🙂
Fijn dat er weer een blog uit je is gekomen. Een mooie ook. Die onrust begrijp ik heel goed. Th en ik hebben jouw ijsjesshop bezocht. Geen ijs want de ijs koffie met lekkers paste beter bij ons ontbijt. Ik trouwens gewone koffie hoor. De trouwjurkjes haha stonden je heel goed. En dipjes of dippen horen er helaas bij. Dat opruimen is goed gelukt. Liefs
Haha goed zo! Koffie met lekkers is daar ook goed te doen inderdaad. En dankjewel, voelde me heel volwassen in mijn jurkjes hihi.
Ik zou graag willen dat het zonder dippen kon, maar zonder duister geen licht denk ik dan maar. X
Wat goed dat je hebt hardgelopen en fijn dat je er weer bent. Bij mij duurde het ook even voordat ik een goede ‘vorm’ had gevonden qua bloggen.
Ik ben ook net aan Steeds Beter begonnen, dus ik ga lekker zitten broeden in mei. Op de juiste eieren welteverstaan 🙂
Lilian onlangs geplaatst…April 2018… in tweets!
Dankjewel! Ja ik denk door mijn publicatiedag van woensdag naar maandag te verplaatsen het al beter zal gaan omdat ik dan minder in de knel kom met andere activiteiten. En hopelijk ik dan over een tijdje een tweede dag erbij doen, maar eerst zien hoe dit gaat.
Veel plezier van Steeds leuker, ik vind het een erg fijn boek! Broedse 😉