In maart, vlak voordat Miss Deadline een half jaar bestond, maakte in een lezersenquête om uit te vinden wat mijn lezers vinden van mijn blog. Best wel spannend want ik weet van mezelf dat ik niet al te best tegen kritiek kan en al helemaal niet over iets wat me aan het hart gaat. Als er iets belangrijk voor mij is dan is dat wel Miss Deadline, dus bewust op- en aanmerkingen vragen was riskant. Toch waagde ik de gok want ik wil ook groeien en beter worden in het bloggen. De reacties die ik kreeg hebben me een beetje overdonderd: allemaal zo lief en aanmoedigend! Ik ben niet goed in het aannemen van complimenten, maar ik heb besloten dat ik daarin ga oefenen door iedereen van harte te bedanken en de resultaten van mijn lezersenquête met trots te delen!

Lezersenquête: de resultaten

Wie zijn ‘jullie’?

Ik kreeg 25 reacties op mijn enquête binnen tot nu toe. Nog best veel want naar typische Miss Deadline stijl was het weer een lang verhaal haha. Applaus dus voor alle die hards die het helemaal tot het einde van mijn vragen gered hebben. De meesten mensen die reageerden ken ik persoonlijk (44 procent) en zo wisten ze ook van het bestaan van Miss Deadline. Dat maakt de resultaten van mijn enquête natuurlijk alles behalve objectief maar who cares, ik ben hier geen wetenschappelijk onderzoek aan het doen.

Bijna alle lezers die de vragenlijst invulden zijn vrouw (niet heel verrassend in blogland). De leeftijd loopt uiteen van 18 tot 67 jaar. Met mijn blog richt ik me vooral op vrouwen tussen de 30 en 40 jaar maar ik vind het leuk om te merken dat mijn stukken ook vrouwen (en mannnen) van andere leeftijden aantrekken. Het benadrukt maar weer dat leeftijd maar een getal is dat er niet veel toe doet (en dat is wel fijn om te weten als laatbloeier!).

Wat vinden jullie van de inhoud op Miss Deadline?

Veel lezers kennen mijn dus ook in het ‘echte’ leven en dat was voor hen de reden om een kijkje te nemen op Miss Deadline. Gelukkig beviel wat jullie daar aantroffen anders waren jullie vast niet blijven lezen. Bijna de helft komt elke week op mijn blog en een derde zelfs meerdere keren per week (maar toen publiceerde ik ook 2 keer per week dus dat zal nu wel anders zijn geworden). Als redenen om mij te gaan volgen noemden jullie bijvoorbeeld:

“Eerlijk en persoonlijk”, “Omdat jij het bent en ik je mooi vind schrijven en trots op je ben”, “Interessante onderwerpen, uniek”, “Je schrijft op een leuke, interessante manier over psychische struggles en andere levensvragen”, “De openheid die je laat zien is een inspiratie en een boeiende manier van schrijven!”

Mijn onderwerpen vinden jullie bijna allemaal (88 procent) herkenbaar en interessant, maar ook grappig en inspirerend worden vaak genoemd. Precies waar ik op hoopte!

Wat vinden jullie van de vormgeving van Miss Deadline?

Ik ben zelf niet helemaal tevreden over de vormgeving van Miss Deadline. Op zich mooi, ik was bij mijn lancering retetrots. Ik heb mijn logo zelf geknutsteld in Canva en ik ben er trots op . De foto’s maak ik meestal met mijn telefoon (ja, echt!) of haal ik van Pixabay. Maar verder vind ik de uitstraling van Miss Deadline nogal saai met al dat wit en niet echt bij mij passen. Ik was benieuwd of jullie het met me eens waren…

Nou nee dus. Bijna iedereen vindt de vormgeving hier prima (of zelfs super mooi. Lief!). Het lettertype vinden jullie ook allemaal goed, terwijl ik toch echt een kleinere letter zou willen. Op de een of andere manier lijkt me dat professioneler en stijlvoller.

Foto’s

De foto’s bij mijn artikelen vinden jullie meestal wel ok, maar niet iedereen de link van de foto’s bij mijn artikelen. Daar moest ik wel om lachen want dat had ik wel verwacht, mijn associaties zijn vaak wat ‘kronkelig’. Zo plaatste ik bij mijn stuk over liefdesverdriet een Pixabay-afbeelding van een Dicentra:

Kennelijk weten maar weinigen dat deze plant in het Nederlands ook wel Gebroken hartje wordt genoemd…

En dat ik koos voor twee zwanen als afbeelding bij mijn Compromisloos lijstje (met de 10 eigenaardigheden waarmee je zit opgescheept als je met mij een relatie zou hebben) was omdat zwanen een van de weinige dieren zijn die hun hele leven bij dezelfde partner blijven.

Als je goed kijkt heeft een van de zwanen in de foto een blaadje op z’n snavel zitten (lekker eigenaardig 😉 ). De foto die ik maakte van een geitje op de kinderboerderij  gebruikte ik bij mijn lijstje van onvolwassen trekjes die ik mooi niet aan mezelf verander, want daar ben ik te bokkig voor… (snappie ‘m?).

Tot zover de biologieles. Ook al zijn mijn fotokeuzes niet voor iedereen te volgen, ik hou het lekker zo. Ik vind ze leuk en het past bij me zo . Foto’s zijn heel belangrijk voor blogs, lees je overal, maar zelf met een spiegelreflex aan de slag zie ik niet gebeuren. Mijn kracht ligt in het schrijven… en daar af en toe vreemde plaatjes bij zoeken.

Oh, en het verzoek om meer foto’s van mijzelf, daar wordt aan gewerkt! Met dank aan Johanne van A Pinch of Jo die zo lief was een fotoshoot met me te houden, jeej!

Wat vinden jullie van de leesbaarheid van mijn artikelen?

Ik heb het telkens opnieuw geprobeerd, bijvoorbeeld door het invoeren van mijn Luchtige lijstjes, maar het lukt me gewoon niet. Het kort houden. Mijn blogs gaan bijna altijd ver over de 2000 woorden heen. Ik haat schrappen en ik haat artikelen in delen knippen. Maar ik schrijf dan wel voor mijn eigen plezier, ik schrijf óók om gelezen te worden dus ik was zeer nieuwsgierig wat jullie van de lengte van mijn artikelen vinden:

Ik sta in dubio. Dit is mijn blog dus ik mag schrijven zoals ik wil en ik schrijf graag longreads. De meesten van jullie vinden dat ‘prima’. Toch vraag ik me af of het niet beter voor mijn blog zou zijn als ik echt probeer korter van stof te zijn, dus dat wordt mijn nieuwe uitdaging voor Miss Deadline.

And last but not least…

Wat vinden jullie van de persoonlijke inhoud van mijn blogs?

Voor mij de meest belangrijke en spannende vraag uit de lezersenquête. Mijn blogs zijn erg persoonlijk en ik geef mezelf bloot. Het is waar Miss Deadline voor staat: openheid, authenticiteit en het doorbreken van taboes over psychische klachten. Het probleem is de balans.

Blije, positieve, succesvolle momenten delen is makkelijk, dat doet iedereen. Open en authentiek zijn betekent dan ook eigenlijk vooral eerlijk zijn over de minder leuke kanten van jezelf en het leven. Ik wil open en eerlijk vertellen over mijn angsten, mijn dwangstoornis en slaapverslaving om te laten zien dat het ok is daarover te praten, dat je je daarvoor niet hoeft te schamen. Maar ik wil nadrukkelijk geen klaagblog worden.

Geen klaagblog

Met mijn persoonlijke verhalen over de dingen die ik moeilijk of eng vind, ben ik niet uit op medelijden. Ik wil geen beeld neerzetten van mezelf als een zwak, onzeker persoontje. Maar wat ik zeg, de balans daarin vinden is niet altijd makkelijk. Toen ik mijn blog begon was ik er vrij zeker van dat ik op een positieve en luchtige manier over ‘zware’ onderwerpen als psychische klachten zou kunnen schrijven. Dat bleek lang niet altijd zo makkelijk en je hebt natuurlijk nooit helemaal in de hand hoe je overkomt.

Het deed me goed te lezen dat de meesten van jullie mijn openheid waarderen en zelfs fijn en inspirerend vinden. Toch heb ik er in de maand dat ik een blogpauze had veel over nagedacht en getwijfeld. Ben ik wel goed bezig? Snij ik mezelf niet heel erg in de vingers door zoveel over mezelf te vertellen?

Lezersenquête: conclusie

Ik kon na lang nadenken maar tot één conclusie: dit is wie ik ben én wil zijn. Ik heb jaren van mijn leven geprobeerd me in te houden, niet alles eruit te flappen wat ik denk en voel en niet te vertellen over wat mij bezighoudt of tegenhoudt. Ik kan het niet, het zit niet in mij. Ik moet delen, veel en met uitgebreide details. Dat proberen te veranderen heeft geen zin. Ik zal moeten accepteren dat ik met mijn blog-niche en stijl nooit groot zal worden waarschijnlijk. Maar zal ik er blij van worden als ik ga bloggen op een manier die niet bij mij past om meer te bereiken? Voor anderen dus? Ik denk het niet.

En jullie ook niet, want jullie gaven mij gemiddeld een 8 als eindcijfer!

Conclusie: ik ga door met het hoe en waarom ik Miss Deadline ben begonnen. Open en authentiek, “weg met het perfecte plaatje“.

Ik wil jullie allemaal enorm bedanken voor het volgen van mijn blog en voor de lieve woorden bij het invullen van mijn vragenlijst. Heb je mijn enquête niet ingevuld maar wil je nog graag je mening geven? Dat kan nog steeds! Vul hieronder alsnog de lezersenquête in. Dankjewel!