Redenen waarom ik een kat zou willen zijn…

of

Levenswijsheden die je van een kat kunt leren…

Zo had ik deze blogpost ook kunnen noemen. Katten zijn geweldig, vind ik. Zal niet iedereen met me eens zijn en dat snap ik. Ik begreep die intense liefde van mensen voor hun dier ook nooit zo goed. Je kreeg me met geen stok een dierenwinkel in… die geur getverrederrie! Totdat ik Morris kreeg. Ik was acuut smoorverliefd en ik had alles, maar dan ook alles, voor hem over. Nu snap ik het dus. Mensen die naar huis willen halverwege een feest omdat hun dier al zo lang alleen thuis is. Mensen die belachelijke bedragen neerleggen voor speeltjes, kleedjes en mandjes. Mensen die een natte tong over hun gezicht, adem met vis-aroma en haren op hun kussen alleen maar aandoenlijk vinden. Ik ben nu ook zo’n mens…. crazy cat lady and proud of it!

Nu zal ik niet proberen om de niet-kattenfanaten onder ons ervan te overtuigen waarom zij ook zo gek zouden moeten gaan doen. Ieder z’n eigen. Maar ik zou geen crazy cat lady zijn als ik niet graag over mijn katjes zou praten en ik kan op z’n minst proberen uit te leggen, waaróm ik dan zo dol op katten ben. Vooral die van mij natuurlijk. Ik kan geen kat op straat of bij mensen thuis zien of ik moet er even tegen praten maar die van mij zijn toch wel de allerallerallergeweldigste-ste. En wel hierom:

• Eigen willetje

Ze weten precíes wat ze willen en wat ze nodig hebben. Met minder zullen ze niet gauw genoegen nemen. En nog belangrijker: ze weten ook heel goed hoe ze hun willetje duidelijk moeten maken aan hun mens. Wist je dat volwassen katten van nature hun stemgeluid niet echt gebruiken om met elkaar te communiceren? Maar als huisdier hebben ze geleerd dat miauwen helpt om aandacht te krijgen. Als Morris korte pruttelende geluidjes maakt, vindt hij het gezellig dat ik weer thuis ben. Als hij midden in de nacht op de drempel van mijn slaapkamer een weerwolf nadoet, voelt hij zich zwaar verwaarloosd omdat ik onze gezamenlijke inspectieronde voor het slapengaan vergeten ben.

• Vastberaden en veeleisend

Daarbij geven ze ook niet op. De meeste mensen denken dat katten niet trainbaar zijn. Dat is niet waar, ze hebben een heel goed geheugen als je het mij vraagt, alleen laten ze zich niet snel ergens toe dwingen. Je moet eeuwig geduld hebben. Jude wordt altijd helemaal blij van mijn avondritueel want dat betekent voor haar; nog gezellig even bij vrouwtje liggen en knuffelen voor het slapengaan. Alleen… ze heeft absoluut geen geduld. Terwijl ik bezig ben met mijn klaarmaken, racet zij voortdurend op en neer van mij naar de slaapkamer. Kom nou, kom nou!! Zo lief.

• Catfulness

Katten doen alles met aandacht. Ik kan er naar blijven kijken als ze zich wassen, lekker in het zonnetje. Dat gaat heel systematisch en geconcentreerd, geen haartje wordt overgeslagen. Ze nemen echt de tijd om goed voor zichzelf te zorgen. Van hun mens eisen katten dezelfde onverdeelde aandacht. Morris vind het niks als ik lang op de computer werk, dan gaat hij op het toetsenbord zitten en Jude wurmt zich gewoon tussen mij en mijn boek of telefoon in. Aandacht! Ik vind dat mooi. Gelijk hebben ze toch, af en toe moet je even echt tijd nemen voor elkaar.

• Kattentroost

Katten hebben een beetje de reputatie hooghartige mens-manipuleerders te zijn. Dat laatste klopt wel, maar hooghartig zijn mijn Morris & Jude zeker niet. Ja, als ik een huilbui heb of ziek ben dan zijn ze daar weinig van onder de indruk. Ze komen niet naar je toe om je te troosten zoals een hond wellicht wel zou doen (stel ik me zo voor). Toch is het me al vaak gebeurd dat Jude me wakker kwam maken uit een nare droom. En in perioden dat ik me erg neerslachtig voel, slaapt Morris vaak ‘s nachts dicht tegen mij aan, terwijl hij anders altijd zijn stoel bij het raam verkiest. Er is ook niets rustgevender dan een spinnend katje op je borst die met langzaam knipperende ogen naar je kijkt en af en toe je hand een likje geeft.

• Puur natuur

En katten zijn gewoon mooi. Elegant, majestueus, gracieus. Die ogen en oren, die pootjes, ik kan er niet over uit. De sierlijke yoga-houdingen als ze zich uitrekken. Ik noem Jude ook wel mijn ballerina. Tegelijk kunnen ze ook heel grappig en lomp zijn. Morris heeft het soms zo druk met zijn speelgoed vermoorden dat hij letterlijk over de kop vliegt. Het verveelt nooit om er naar te kijken, een kat die speelt, rent, op de loer ligt en zijn broer of zusje in de hinderlaag lokt. Ik kan er ontzettend van genieten.

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar kortom: katten zijn levenskunstenaars en dat vind ik prachtig. Ik heb Morris & Jude nu 6 jaar en ik kan me geen leven zonder die twee  kunnen voorstellen.

Heb jij katten en geniet jij ook zo van die pure wezentjes? Of begrijp je echt niets van mijn lofzang hierboven?