Iedereen heeft wel iets…
Psychologie Magazine en MIND vragen op social media en met een speciaal themanummer aandacht voor meer openheid over psychische klachten. Nu, dat is precies wat ik met Miss Deadline ook probeer te doen. Deze week had ik daar een blog over willen (lees: van mezelf moeten) schrijven. Ironisch genoeg, wil dat even niet. Want ook ik heb iets.
Ik voel nu de reactie van alle veranderingen op werk en privé de laatste tijd. Het voelt af en toe alsof ik balanceer op het randje van uitputting. Een zeer lijf, verstrooid en een groot verlangen naar mijn bed. Het wakkert de angst aan weer terug te vallen in mijn oude patronen en staat van chronische vermoeidheid. De mindfulnesscursus die ik volg om anders met mijn angststoornis, dwangstoornis en vermoeidheid om te gaan, helpt…maar is ook confronterend. De gedachte alleen al aan schrijven over dit alles roept stress op en dus lukt het niet.
De oude ik zou daar flink van gebaald hebben en de boel daarmee alleen maar erger gemaakt hebben. De ik van nu baalt nog steeds, maar weet ook: het is wat het is, niet goed, niet slecht. Roei met de riemen die je hebt en zorg goed voor jezelf. Ik weet inmiddels veel beter wat mijn grenzen zijn en hoe ik die op een verantwoorde manier kan bewaken.
Daarmee ben je niet zwakker of minder dan anderen. Het maakt je zelfs niet anders dan anderen, maar juist net als iedereen. Een mens dat het leven leeft.
We hebben allemaal zo onze uitdagingen en we moeten allemaal onze eigen weg vinden in het overwinnen van deze obstakels. Mijn weg is nu dat ik ervoor kies om die blog even voor later te bewaren en nu mijn bijdrage aan de campagne, die ik zo ontzettend belangrijk vind, in een dit korte berichtje te vatten (en daarmee meteen even een nieuwe blogcategorie op poten zet). Daarna doe ik mijn mindfulnessoefeningen en kruip lekker vroeg in bed met een boek en een kop thee.
Welterusten dappere strijders, morgen weer een dag.
Iedereen heeft wel iets…
Ps. Het themanummer van Psychologie Magazine – waarin Sofie van Enk, Filemon Wesselink, Jet van Nieuwkerk en vele anderen eerlijk vertellen over hun psychische kwetsbaarheid – ligt nu in de winkel.
Iedereen heeft wel iets, mooi verwoord. Ik hoop dat je snel de rust terug hebt na alle veranderingen.
Dankjewel Shirley!
Je hebt helemaal gelijk. Ik vind het echt een mooie stuk (ondanks dat het één van je kortere is ;-)) Ik heb ook ‘iets’ waardoor ik de blog even een beetje laat zitten. En ik vertrouw er maar op dat het wel weer goed komt 🙂 Jij succes met ‘iets’!
Lilian onlangs geplaatst…Klussen en opruimen in huis: de Huis 10-daagse
Haha dank je, ja volgens mij heb ik nog nooit zo’n korte blog geschreven. Wees niet bang, ik denk niet dat het voortaan een gewoonte van me zal worden, maar voor de afwisseling wel eens leuk toch?
Goed dat jij ook even voor jezelf kiest, juist daardoor zal het vast wel weer goed komen met het bloggen! Jij ook succes met ‘iets’ 🙂
Heel mooi verwoord en net wat ik nodig had! Ik heb het op dit moment erg druk door de verbouwing van mijn huis en weer ontzettend ‘anxious’ geworden van de vermoeidheid en chaos in het huis. Jouw blogpost heeft me weer laten ingezien dat iedereen moeilijke tijden meemaakt en dat het oke is om je eigen grenzen aan te geven.
Lizzy onlangs geplaatst…The low-glycemic diet (for vegans)
Dankje Lizzy, wat fijn dat mijn post je een beetje geholpen heeft. Een verbouwing is best pittig weet ik, juist op de plek waar je normaal tot rust kan komen is nu (ook) chaos. Heel begrijpelijk dat je daardoor meer stress voelt! En heel normaal dus en goed om dan juist je grenzen goed te bewaken. Ik hoop voor je dat de rust gauw weer keert! Succes
Amen, hier heb je helemaal gelijk in!