Ik moet nog veel leren over bloggen. Tot voor kort had ik bijvoorbeeld geen flauw idee van het bestaan van tags (en dan bedoel ik die invullijsten op blogs niet de trefwoorden die je aan je artikel hangt, lekker verwarrend…).Wel gek eigenlijk want ik ben dol op het invullen van enquêtes, quizjes en  andere vragenlijstjes. Dankzij A pinch of Jo weet ik inmiddels zo ongeveer wat een tag is. Bij haar heb ik de volgende Crazy Cat Lady tag ook gevonden (en zij heeft ‘m dan weer van Team Confetti). Nu is het niet mijn intentie om van Miss Deadline een soort vriendenboekje te maken waarin ik vertel wat mijn favoriete kleur is (groen) of mijn favoriete eten (lasagne) maar de kans om over mijn katten te praten kan ik niet laten liggen! Daarnaast kan ik aan mijn antwoorden wat hersenspinsels en anekdotes hangen die te klein zijn voor een eigen blogpost maar wel passen hier op Miss Deadline en leren jullie me ook een stukje beter kennen. Ook wel even lekker tussen al die diepe-deur posts door, of niet? Komt ie!

Schattigste foto van mijn katten

Moet ik echt één foto kiezen? Onmogelijk! Alleen al scrollen door al mijn foto’s zal dagen kosten. Maar één van mijn favorieten is toch wel de foto dat ik ze allebei voor het eerst zag. Morris en Jude komen uit hetzelfde nestje. Morris is het zwarte katje dat nog half slaapt en Jude is het schildpadje dat over de rand kijkt. Van Jude heb ik verder niet veel kittenfoto’s omdat ze eerst ergens anders heeft gewoond. Hier logeert Morris een weekje bij zijn zusje en vonden ze elkaar nog zo lief dat ze de hele tijd bij elkaar lagen:

Bijzondere eigenschappen

Jude is dol op knuffelen, maar ze wil niet opgepakt worden. Als ik thuis ben, komt ze me om de zoveel tijd halen voor een knuffel. Dan moet ik meekomen naar mijn bed, want alleen daar kan geknuffeld worden. Het is een pittig dametje en ze accepteert geen nee, ze houdt vol tot ze aandacht krijgt. Soms is dat niet handig, bijvoorbeeld als je haast hebt om de deur uit te komen of juist probeert eens op tijd je nest in te raken, maar meestal is het superlief en bepaalt ze me er weer bij dat even 100 procent aandacht heel goed is. Jude is mijn mindfulness-maatje.

Morris is de heer des huizes en een binnenvetter. Ogenschijnlijk is er niets wat hem kan deren, maar ondertussen! Hij hoeft niet zo nodig geknuffeld worden zoals Jude. Hij slaapt liever of zit op zijn balkon urenlang zijn territorium in de gaten te houden. Er is één moment waarop Morris wel mijn aandacht opeist en dat is voor zijn nachtelijke inspectieronde door huis. Meestal als ik net 5 minuten in bed lig, is het tijd voor inspectie. Dat laat meneer dan weten door met de deur te rammelen en op de drempel te gaan zitten roepen. Hoe langer ik wacht des te harder gaat hij loeien. Maar goed, inspectierondes zijn ook belangrijk natuurlijk. En hebben we eenmaal samen alle vensterbanken en deurposten gecheckt en kopjes gegeven, dan kunnen we rustig slapen.

Omschrijf het geluid dat je katten maken

Voor zo’n grote kater als Morris is, heeft hij een beetje een iel geluid. Meer ‘ieuw’ dan ‘miauw’. Meestal dan, want als hij zich verveelt of vindt dat hij niet genoeg aandacht krijgt, kan hij een keel opzetten waar het luchtalarm op de eerste maandag van de maand niets bij is.

Jude noem ik vaak Pipi of Pieperdje omdat ze meer piept dan miauwt en dat kan ze ook nog eens flink klagelijk doen, zoals een echte diva betaamt. Ze klinkt zo aandoenlijk dat het heel erg moeilijk is om haar de gewenste knuffel of snoepjes te weigeren.

Koosnaam

Voor Morris heb ik er zo ontzettend veel (gehad): Koekie, Wookie, KoekieWookie, Poema, Bagheera, Monster, The Dark Lord, Morriemorrie, Morretje, Schorriemorrie, Pruttel… maar meestal is het gewoon Morrie.

Jude is mijn kleine diva. Ze is door mijn voormalige schoonzus vernoemd naar het bekende nummer van The Beatles, maar ik spreek haar naam meestal uit als Judy, dat vind ik liever klinken. Want ook al kan ze een diva zijn, ze is ook mijn kleine lieve knuffelmeisje. Haar koosnaampjes: Tuttie, Tuttifrutti, Tuttemientje, Pruttelientje, Pipi, Pieperdje. Allemaal omdat het zo’n fuzzy lady kan zijn die piept en mauwt om aandacht. En juist daarom is het zo’n dotje.

Bekentenis

Harige antidepressiva

Mijn katten noem ik ook wel eens mijn harige antidepressiva. Ze zijn voor mij een essentiële stok achter de deur om toch door te gaan, ook als ik me ellendig voel en alles wil opgeven. Al ver voordat ik uit huis ging, riep ik dat als ik op mezelf zou wonen, ik meteen een kat zou nemen. Morris kreeg ik van mijn toenmalige vriend als gezelschapsmaatje omdat hij door zijn werk alleen in het weekend thuis kon zijn. Het was een gouden zet van mijn ex. We woonden nog niet zo lang samen en dat vond ik best moeilijk: andere omgeving en veel alleen omdat ik werkeloos was en geen sociale contacten had in de buurt. Ik zat op een dieptepunt van mijn chronische vermoeidheid en was erg neerslachtig. Morris gaf mij een reden om toch elke dag mijn bed uit te komen en wat moois te maken van de dag. Nog steeds, als het niet zo goed met mij gaat, – omdat ik ziek ben of verdrietig-, voelt Morris dat haarfijn aan en komt de anders niet zo knuffelige kater tegen mij aanliggen en blijft de hele nacht bij me.

Als opdracht voor een journalistiekcursus die ik deed, schreef ik ooit een ‘Ode aan Morris‘. Ik vind het zelf nog altijd het mooiste en beste wat ik ooit geschreven heb.

Overbezorgd en inconsequent

Het is maar goed dat ik geen echte kinderen heb want ik ben niet goed in het ouderschap (ja ik beschouw Morris en Jude als mijn kinderen, niks mis mee). Van mij mag alles: ze mogen op tafel, ze mogen op bed, ze mogen krabben aan stoelen. Als ze bedelen om lekkers, krijgen ze lekkers. Morris en Jude zijn mijn alles en daarom verwen ik ze teveel. Dat is niet goed, dat weet ik wel en daar probeer ik ook wel wat aan te doen maar zolang het niet de spuigaten uitloopt en niemand er last van heeft, blijf ik lekker een tikje onverantwoord.

Omdat ze zo belangrijk voor mij zijn, ben ik ook nog eens overbezorgd. Als er iets met ze is  – van een kaal plekje of spugen tot ‘volgens mij heeft ie stukje boterhamzakje opgegeten’ – dan wil ik het liefst met gillende sirenes naar de dierenarts. Meestal nergens voor nodig natuurlijk en ze raken er alleen maar overstuur van dus ik houd me in. Nu ik weer in de binnenstad woon, mogen ze ook niet meer buiten komen. Voel ik me vreselijk schuldig over maar ooit ben ik eerst Morris en daarna Jude een aantal dagen kwijt geweest en ik was ziek van verdriet. Nu ik vlakbij een drukke weg en druk kanaal woon, moeten ze dus veilig binnenblijven anders zou ik niks anders doen dan zoeken en zorgen maken. Zelfs nu, als ik ze nergens kan vinden in huis, kan ik in paniek raken. Ze zijn toch niet ontsnapt?! Gelukkig kan dat niet én hebben ze een prachtig afgeschermd balkon waar ze toch veilig van de buitenlucht kunnen genieten. Kun je ook teveel van iets of iemand houden? Ik vrees van wel….

Goede tip voor andere Crazy Cat Ladies

Schaam je er niet voor dat je een Crazy Cat Lady bent. Er zullen altijd mensen zijn die het raar of gek vinden dat je zo dol bent op je kat. Nou en?! Ik vind het raar dat mensen zo geobsedeerd kunnen zijn door een auto. Of hun werk. Wat heb je liever?

Eerlijk gezegd snapte ik de intense liefde die je voor een dier kunt voelen ook pas echt toen ik Morris kreeg. Je mag mijn hele huis leegroven (zou wel balen zijn) maar van mijn katjes blijf je af. En dat ik dus af en toe een overbezorgde moeder ben, kan me ook niks meer schelen. Dus als ik me zorgen maak over een kuchje of een raar loopje, bel ik de dierenarts. Vinden ze echt niet erg (maar laat je ook niet misbruiken en op kosten jagen door voor elke wissewasje langs te komen). Vinden ze het wel erg? Zijn het geen echte dierenliefhebbers en kun je beter een andere praktijk zoeken.

Wat voor kat zou jij zijn?

Een hele luie dikke. Werkelijk, achttien uur slapen per dag? Als het maatschappelijk gezien kon, zou ik dat met gemak halen!

Leukste kattenwebsite

Ik volg geen echte kattenwebsites. Wel zit ik veel op Pinterest om leuke en handige ideeën op te doen voor in huis. Zo hebben Morris en & Jude dankzij Pinterest een eigen afgeschermd balkon met een hangmat, een uitkijkplatform (zelf in elkaar gefabriekt van de strijkplank die toch maar stof stond te vergaren) en bakken met gazongras waar ze lekker in kunnen liggen zonnen.

Ook vond ik daar dé tip voor mijn probleem met Morris, de staande plasser. Ik maakte van een 50 liter opbergbox zelf een kattenbak. Nu kan hij naar hartenlust tegen de wand van de bak plassen, er zijn geen kieren meer waar het plasje vervolgens tussendoor kan sijpelen. Scheelt mij een heleboel (dweil-)werk en frustratie.

Mijn dagelijkse poezenplaatjes fix haal ik op Instagram, een walhalla voor kattenliefhebbers. Dit zijn mijn favoriete accounts: Smootiecat, My Foster Kittens, Buttons the Cutest, Catlife 2k17 en (deze verwacht je niet) het account van Jonny L. Miller, acteur van de Trainspotting-films en de serie Elementary. Johnny Miller post de meest hilarische Insta-stories met zijn twee katten in de hoofdrol.

Beste katten-gifje

Ben niet zo van de gifjes, dus hier nog een paar van mijn favoriete Morris & Jude foto’s, want ik kan echt niet kiezen:

En tot slot nog dit, zoals Midas Dekkers zegt: ‘Zonder poes komt het nooit helemaal goed’. Amen!